Voordat je alle slakken over een kam scheert: de ene slak is de andere niet. Het meest duidelijke onderscheid is dat tussen slakken mét een huisje en naaktslakken, die zonder een huisje. In het Engels hebben ze er twee verschillende woorden voor: snails (huisjesslakken) en slugs (naaktslakken).
Huisjesslakken zijn over het algemeen minder schadelijk. Ze eten voornamelijk dood of rottend plantenmateriaal, in levende planten in mindere mate. Naaktslakken zijn vooral dol op jonge, levende planten.
De tijgerslak
De tijgerslak (Limax maximus) is ook een naaktslak – zelf heb ik hem nog nooit gezien, maar deze foto hiernaast geeft een idee. Dit is een naaktslak waar je blij mee kunt zijn. Het is een heuse omnivoor en eet, naast dood organisch materiaal graag andere slakken en slakkeneitjes. Dit maakt de tijgerslak een natuurlijke vijand van andere schadelijke slakken. De naam tijgerslak klinkt exotisch, maar hij luistert ook naar de benaming Gewone aardslak – daarmee klinkt ie al een stuk inheemser.
Gewone tuinslak
Naast de tijgerslak is de gewone tuinslak (Cepaea nemoralis) een fijne helper in je tuin. Je hebt de geelzwart gerande huisjes vast wel eens in je tuin gevonden: Deze slak eet dode bladeren, brandnetels, zwammen en algen. Ze helpen bij het afbreken van organisch materiaal. De Romeinse slak (Helix pomatia) is daar ook zo’n voorbeeld van.
Overigens, in een ecologisch systeem bestaat een dier of organisme eigenlijk nooit voor niets. Ze hebben altijd wel een functie. En slakken, dat moge inmiddels duidelijk zijn van het voorgaande, zijn in die zin dus vooral opruimers. Zo had ik vorig jaar kattenkeutels in mijn tuin, die met twee dagen weg waren gewerkt. Ook naaktslakken, alleen hebben die nu eenmaal een ‘fijne bek’ voor mals, jong groen.
