Waarom een permacultuurtuin droogte makkelijker de baas blijft (en jij minder hoeft te fixen)
De zomers worden grilliger – droger, warmer en met heftiger buien. Water te veel of te weinig. En je planten snakken steeds vaker naar water. Maar wat als je tuin zichzelf zou kunnen helpen overleven tijdens die droge periodes? Of water kan opslaan, bufferen? Dat is precies wat een permacultuurtuin doet. En het mooie is: jij kunt dat toepassen in je tuin.
Samenwerken met de natuur
Permacultuur draait om samenwerken met de natuur in plaats van ertegenin te werken. Een van de geheimen zit in de bodem. In een permacultuurtuin wordt die volgestopt met organisch materiaal – denk aan compost, bladeren, houtsnippers. Daardoor verandert je grond in een soort spons die water vasthoudt en langzaam afgeeft aan de planten. En met een dikke laag mulch erbovenop blijft dat vocht ook nog eens veel langer in de bodem zitten.
Maar daar stopt het niet. De beplanting in een permacultuurtuin is slim opgebouwd in lagen: van hoge bomen tot lage bodembedekkers. Die bomen zorgen voor schaduw, de bodembedekkers houden de grond koel, en sommige planten halen zelfs water uit diepere lagen van de aarde. Alles werkt samen als een klein ecosysteem waarin elke plant een rol speelt.
En dan zijn er nog de slimme watertrucjes. Denk aan greppels, wadi’s en grintkoffers die regenwater opvangen en langzaam laten wegzakken, of vijvers die als natuurlijke reservoirs dienen. Zo blijft het water precies daar waar je het nodig hebt: bij de wortels van je planten.
Het resultaat? Een veerkrachtige tuin die minder afhankelijk is van de tuinslang, beter bestand is tegen droogte én barst van het leven. Lekker toch?
